Ace Combat: Assault Horizon (Essentials) /PS3

Ace Combat: Assault Horizon (Essentials) /PS3

Ace Combat: Assault Horizon moet met zijn explosieve achtervolgingen en versoepelde besturing een nieuwe start betekenen voor een serie die al lange tijd stilstaat. Op een aantal punten slaagt de game met vlag en wimpel, maar het is de vraag of het genoeg is met de stortvloed aan goede games die in de winkels liggen. Assault Horizon lijkt een erg goede titel die de schappen misschien ongezien voorbij raast.

Ace Combat is een mooi voorbeeld van een bekende, oude Japanse franchise die al jarenlang hetzelfde trucje uithaalt. Vernieuwing was nooit een prioriteit, tot nu dan. Namco heeft geprobeerd zijn strakke straaljagergame opnieuw uit te vinden om zo niet hopeloos verouderd over te komen. Geen gemakkelijke klus, maar ze hebben zeker puik werk geleverd.

Speerpunt is het zogeheten DFM-systeem (Dog Fight Mode). Dit is een speciale achtervolging die je in kunt zetten door je schouderknoppen in te drukken op het moment dat je dicht genoeg op je tegenstander zit. Hierbij kun je op de hielen van je tegenstander zitten en hem van dichtbij aan gort knallen met je machinegeweer en raketten. Explosies in slow motion, olie die over je scherm spat, het is bijzonder spectaculair. Je hoeft slechts beperkt te sturen en gas te geven, en moet je zo nu en dan uitkijken dat de rollen niet omgedraaid worden door middel van een gewiekste ontwijkingsmanoeuvre. Het zorgt voor de nodige chaos en afwisseling, waardoor de game zelden een sleur wordt. Het is oprecht knap hoe ze hiermee het beproefde concept van een-op-eengevechten een nieuwe draai hebben weten te geven.

Het is ook niet altijd dezelfde achtbaanrit, want afhankelijk van welke vijand je op de hielen zit, kan het zelfs voor filmische mini-bossfights zorgen. Zoals wanneer je een teamleider aan flarden probeert te schieten boven een American Football-stadion en hij plots tegen het scorebord aanklapt, of iemand zich als een kamikazepiloot op een marineschip stort. In dit laatste geval bepalen jouw skills ook echt de afloop van deze scène. Ben je behendig genoeg om hem snel genoeg neer te schieten, dan overleven de mariniers het. Dit zorgt ervoor dat er ruimte is om te groeien. Hoe beter je wordt, hoe meer levens je kunt redden.

Het is niet zo dat je er voor afgestraft wordt wanneer je de fijne kneepjes nog niet onder de knie hebt, maar je voelt je toch een stuk beter als het je goed af gaat. Bovendien kun je dan later in de Free Mission Mode meer punten verdienen wanneer je een missie herspeelt. Punten die je weer kunt steken in het kopen van perks voor je vliegtuigen en helikopters. Hierdoor betrap je er jezelf op dat zelfs wanneer je denkt er helemaal klaar mee te zijn, het toch nog een keer probeert. Oneindig de levensduur verlengen doet het niet, maar als je de smaak te pakken hebt na het uitspelen van het soloavontuur, zul je toch snel evenveel tijd steken in het verbeteren van scores en het herspelen van missies.

Dit betekent trouwens niet dat je tekort komt met de zeer afwisselende campagne. Grote steden als Miami, Moskou en Dubai vormen het strijdtoneel, je vliegt overdag en ’s nachts, voert bombardementen uit en je neemt ook de rol aan van Apache-piloot en boordschutter. In sommige van die gevallen speelt de game zeer sterk leentjebuur bij shooters als Medal of Honor en Call of Duty, maar op zo’n manier dat het wel in Ace Combat-universum past. Het zorgt ervoor dat je niet voortdurend het ene DFM-gevecht na het andere ingaat en het hoge tempo waarmee dit soort momenten worden afgewisseld, houdt je aandacht vast.

Dit wordt alleen een beetje gesaboteerd door een onlogisch B-filmverhaal, dat zichzelf helaas te serieus neemt en missies waarbij je soms langer bezig bent met vijanden afschieten dan logisch of nodig is.

Met die laatste twee punten mist Assault Horizon een kans. Dit maakt namelijk het verschil tussen een zeer goede game en een absolute topper. Geen probleem wanneer je een enorme schare fans hebben die je product toch wel kopen vanwege de naam, of wanneer het game-aanbod klein is. Geen van beide is het geval. De oude fans zullen het misschien niet meer zien zitten, ondanks de geweldig opzwepende soundtrack, de mogelijkheid om de klassieke controls te gebruiken en het hoge arcade-gehalte. Het is immers nog altijd een straaljagergame, maar niet meer exact de oude Ace Combat. Het kan zijn dat deze poging tot modernisering te laat komt voor hen.

De mogelijk nieuwe fans zullen hem misschien niet eens zien liggen in de schappen dankzij de overdaad aan zeer goede games op dit moment. Het is ook niet dat Assault Horizon in een eigen genre valt, die grenzen zijn sinds zijn hoogtijdagen wel vervaagd. Hij zal het moeten opnemen tegen andere games die leentjebuur spelen bij verschillende genres. Of anders gesteld: de Battlefields en Call of Duty’s van deze wereld hebben vaak ook toffe straaljageractie. En zie van dat soort kannonen maar te winnen…Conclusie: Ace Combat: Assault Horizon heeft zichzelf opnieuw uitgevonden als blitse straaljagergame met Michael Bay-achtige explosies, een afwisselende singleplayer en een vermakelijke multiplayer. De game houdt je flink bezig en biedt straaljagerfun van hoog niveau.

De beste gaming producten vind je met met de scherpste prijs bij PocketCubes